Huzur
ŞAİR : GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com
-Huzur iklimine girerken-
Gülün kokusunu duyduğun yerde,
Uzanıp goncayı almakmış huzur…
Bülbülün sesiyle sırt dönüp derde,
Bin bir gāileyi çalmakmış huzur.
Arının öfkesi, çiçeğin hıncı,
İçinde kımıldar keskin bir sancı,
Beklesin kınında nefsin kılıncı,
Sabır ikliminde kalmakmış huzur.
Tükenirken beyne batan burgular,
Su gibi berraktır içte duygular,
Kulacı attıkça, yol verir sular,
Mürşidin izinde olmakmış huzur.
Seherde şahlanır şu gönül atı,
Uhrevî seslerle süsler hayatı,
Terk edip dünyevî her saltanatı,
Huzûrunda huzur bulmakmış huzur.
Bitiverir nice anlamsız korku,
Teslîmiyet siler, kalmaz tek kuşku,
Dâvûdî çağrıyla sönerken uyku,
Aşk sazını aşkla çalmakmış huzur.
Yıldızlar sönerken başlarsa zaman,
Gönül sarayında mutludur sultan,
Güvercin sesiyle ürperdiğin an,
Dilekleri ufka salmakmış huzur.
O an dağılırmış dünya kederi,
Sınırsıza yükselirmiş ederi,
Başlarken içinde aşkın seferi,
Dipsiz kuyulara dalmakmış huzur.
Sarıp sarmalayıp göremediğin,
Ardına düşüp de eremediğin,
Uğrunda yanmaksa huzur dediğin,
Vuslat sevinciyle solmakmış huzur.
Tomurcuk tutunca nârin dalları,
Aydınlanır bir bir sevda yolları,
En içten yakarış sarar dilleri,
Günbeyli, duâyla dolmakmış huzur.
Huzûrunda huzur bulmakmış huzur…