GAZEL

Harun ÖĞMÜŞ

Şîşenin yakmada bir âteş-i sûzân içini…
Hıçkırıklarla döker kâseye her ân içini…

Çok mu can verse kadeh ağzına vardıkça senin?
Çekiyor hep ona yetsem diye her cân içini…

Almadın kâse kadar gönlünü sevdâ-zedenin,
Fecre dek etti hased âteşi biryân içini…

Bu riyâdan geçemez kâse alıp zâhid ele,
Yıkayıp pâk edemez elbet o nâdân içini…

Kıldı meyhâneyi Hârûn’a Hudâ bir sığınak,
Nitekim âteşin etmişti gülistân içini…

vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün)