GAZEL
Harun ÖĞMÜŞ
Şîşenin yakmada bir âteÅŸ-i sûzân içini…
Hıçkırıklarla döker kâseye her ân içini…
Çok mu can verse kadeh ağzına vardıkça senin?
Çekiyor hep ona yetsem diye her cân içini…
Almadın kâse kadar gönlünü sevdâ-zedenin,
Fecre dek etti hased âteÅŸi biryân içini…
Bu riyâdan geçemez kâse alıp zâhid ele,
Yıkayıp pâk edemez elbet o nâdân içini…
Kıldı meyhâneyi Hârûn’a Hudâ bir sığınak,
Nitekim âteÅŸin etmiÅŸti gülistân içini…
vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün)