ADAMLAR GÖRDÜM

ŞAİR : VAROĞLU (Mehmet Ali VAR) varoglu5@gmail.com

Yaşadığım şu kısacık hayatta,
İşleri hep riyâ adamlar gördüm.
Kalpleri kararmış birçok zevatta,
Cilâsı yerinde endamlar gördüm.

En güzel yaratıp Rabbim beşeri,
Âlemde insana vermiş değeri,
Edinip nefsini şaşmaz rehberi,
Şeytanlaşmış nice âdemler gördüm.

Koltukta sanarak bütün maharet,
Mansıpta aranır dünyada kıymet,
Unutulup halka faydalı hizmet,
Uğruna ölünen makamlar gördüm.

İnsan kâh kuş olup sevinçten uçar,
Kâh gönül bağında hüzünler açar,
Gün olur yar gibi yıkılıp göçer,
Karalar bağlamış akşamlar gördüm.

Tesettürü görüp korkunç, umacı,
Örtüden kaçamaz müslüman bacı.
Giyinmek mi, soyunmak mı amacı?
İslâm’a zıt giyim kuşamlar gördüm.

Ailede yer almazsa yüce din,
Yuvada olunmaz belâdan emin,
İnançsız gençliğin âtîsi hazin,
Yaşanmış ne kötü dramlar gördüm.

Kārûn gibi malı yığarak kat kat,
Kibirde şeytana eder refâkat,
Cimrilik illeti boynunda halat,
Varlığa tutulmuş idamlar gördüm.

Beslendiği çevre, batılı düzen,
Fâizi yedikçe durmadan azan,
Mazlumun mübârek kanında yüzen,
Kaygısız, şımarık yamyamlar gördüm.

Rahmân’a kullukta eyledik ahit,
Ahdimize bütün âlemler şahit.
Etrafı duyarsız bulduğu vakit,
Alenen işlenen haramlar gördüm.

Ebeveyn alıngan, evlâda kırgın,
Kardeş kardeşe, eş kocaya dargın,
Cemiyet firakta, Varoğlu üzgün,
Sessizce ağlanan bayramlar gördüm.

10 Kasım 2012, Vezirköprü