HİCRAN BU BAYRAM!
SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) seyri@seyri.com seyri@yuzaki.com
Dünden bugün zor,
Eller, alev, kor;
Affeyle yâ Rab,
Ak gonca mosmor!
Her dalda çentik,
Yaz-kış dikenlik;
Gül yaktı bağda,
Çöl ruhlu dipçik!
Can bülbülüm, zâr,
Dehşet zulüm var;
Yâ Rab, şaşırdım,
İnsan mı şunlar?
Sessiz figan çok,
Duymaz kulak tok;
Yâ Rab, kırılsın,
Dost öldüren ok!
Fer yok hilâlde,
Âciz, melâlde;
Yâ Rab, bağışla,
Dünyâ ne hâlde!
Bir zorba, dördü,
Bin dörde böldü;
On yılda, yâ Rab,
Milyonlar öldü!
Kan, sanki kahve,
Vahşet, o zirve;
Kātil çakallar,
İster ilâve!..
Yan bastı uğru,
Çiğnendi yavru;
Mâsum mu eğri?
Zâlim mi doğru?
Titrer şu anne,
Oh der zamâne;
Bin bir domuzluk,
Düşmanda karne.
Göz perdelendi,
Kul rendelendi;
Zulmün moderni,
Hunhar denendi.
Âh vakt-i rahmet,
Çılgın son âfet..
Varken vakit, kalk,
Kalk ey adâlet!
Çok zorda muhtaç,
Kalk, ey büyük taç;
Tuş eyle şerri,
Tek hayra kol aç!
Bak; semt-i İslâm,
Hicran bu bayram;
Top döktü kâfir,
«Bom» oldu ikram!
Duydukça âhı,
Giymiş siyâhı,
Feryâd-ı Kâbe,
Silmek günâhı..
Hiç sorma, nerde,
Vaktinde, müjde!
Allah de, sabret,
Sen secde secde!
Şahlansın îman,
Doğrulsun insan;
En doğru bayram,
Mazlûma ihsan.
Mazlum ki, kardeş,
Hâliyle halleş;
Senden su bekler,
Yangın cefâkeş!
Mâsumla ağla,
Bir çâre sağla;
İmdâda, ey can,
Yardımla çağla!
Dert çok, tabîbim,
İmdat, Habîb’im;
Mahrûma Sen’sin,
Gökten nasîbim!
Makbul duâ ol,
Solmaz şuâ ol;
Mahzun bu bayram,
Sar gönlü kol kol…
Kim zulme gāfil,
Eyvah çeker dil;
Yoktur o aklın,
Alnında kandil.
Dünyâ uyansın,
İnsaf kuşansın;
Zâlim, zevâli,
Görsün de yansın!
Hakk’ın bu fendi,
Her zulmü yendi,
Kuldan da gayret,
Lâzım ve şimdi!
Gül dolmasın mı?
Şer solmasın mı?
Mahşer sabâhı,
Îd olmasın mı?
Seyrî, duâ et,
Ömrünce sa’y et;
Bayram ebedde,
Sonsuz ganîmet.
vezni: müstef‘ilâtün