SENİNLE

Melda ÖZATA

Ben Çamlıca’dan o hoş diyardan
İstanbul’u gözlesem seninle
Baksam kıyısında bir hisardan
İstanbul’u gözlesem seninle

Akşam tutuşur sular ne âlem
Bilsen ne çeker zavallı sînem
Akşam yine gözlerimde bir nem
İstanbul’u gözlesem seninle

Geçtikçe o dalgalar boğazdan
Binbir tepe erguvanla nazdan
Cennetler açılmış ufka yazdan
İstanbul’u gözlesem seninle

Son dem ki sayıklanan fasılsa
Geçmiş gidiyor ömür nasılsa
Meldâ’daki duygular asılsa
İstanbul’u gözlesem seninle.