SENİNLE
Melda ÖZATA Ben Çamlıca’dan o hoş diyardan İstanbul’u gözlesem seninle Baksam kıyısında bir hisardan İstanbul’u gözlesem seninle Akşam tutuşur sular ne âlem Bilsen ne çeker zavallı sînem Akşam yine gözlerimde bir nem İstanbul’u gözlesem seninle Geçtikçe o dalgalar boğazdan Binbir tepe erguvanla nazdan Cennetler açılmış ufka yazdan İstanbul’u gözlesem seninle Son dem ki sayıklanan fasılsa Geçmiş gidiyor ömür nasılsa […]
Continue reading »