BİRLİK TÜRKÜSÜ

Nafiz NAYIR

 

Uzaktaki kardeşim, yol beklermiş kaç demdir;
İkimiz bir dünyanın ufukları gibiyiz.
Babası amcam olur, dedeleri dedemdir;
Biz onunla bir evin çocukları gibiyiz.

Sevgimi azık etsem, hasretimi de kanat,
Bir gün gitsem diyorum, beklendiğim diyara.
Gece türkü tuttursam esen rüzgâra inat,
Azerî balaları dalmışken uykulara…

İçimdeki mukaddes meş’aleyi yakarak,
Adım adım dolaşsam, bütün Kazak elini.
Bir sevimli ihtiyar gülse bana bakarak,
Bir çamçak kımız verse obamızın gelini.

Başımı eğsem yere hatırlarım Kırım’ı;
Dalar giderim hemen, karanlık hayallere…
Beynimi kemirirken o menhus soykırımı,
Ben de sürgün olurum, uzak uzak ellere.

Yüreğim düğüm düğüm Asya’nın seherinde,
Kardeşim gelir diye, onun yolunu bekler.
Fırtınalar dinecek bir gün şafak yerinde,
Tatlı bir meltem olup Türkmenler gelecekler.

Elbet bitecek hasret, sarılacağız elbet;
Kırgız, Özbek, Gökoğuz, Tatar, Uygur, Azerî…
O zaman gönlümüzde değişecektir nöbet,
Mutluluk türküleri sarsacak göğü-yeri…