Kategori: ŞİİR

Yusuf DURSUN «Sevgiden bir deniz olsa da yüzsek; insan, ancak o zaman insan olur.» -Hazret-i Mevlânâ- Sevgiden bu deniz, sevgiden bu dağ, Yıldızlar, dolunay, güneş sevgiden. Sevgiye kâinat olurken feda, Anlamaz insanlar sevgiyi neden? Sevgidir insanı tam insan eden. Düşen, tohum değil sevgidir yere; Fidanı sevgiyle, gül eder toprak. Yeniden yeşerir günde kaç kere, Sevgiyle yoğrulan bir sarı yaprak; Sevgi […]

SEFERÎ (M.Nejat SEFERCİOĞLU) Şimdi çok uzaklarda duyguları süsleyen Bahar mevsimi gibi o yemyeşil gözlerin Artık duyulmaz oldu her gün merhaba diyen Bir seher yeli gibi o sımsıcak sözlerin Her an seni gözlüyor hayâlinde düşünde Gönlüm hasret bahâra yıllar hazan peşinde Senden kalan hâtıra o hülyâlı son bakış Kurumuş bir yaprağa dökülen çiğ tanesi Bildim ömür bitecek sona ermeden yarış Kulağımda […]

Rıfat ARAZ Gönül ile gül çağında; Gonca tutan daldır ölüm!.. Kevser akan dost bağında; Dosta açan güldür ölüm!.. Can neylesin haset, gurur? Aşkla erir cümle kusur!.. Kul olana sonsuz huzur; Olmayana züldür ölüm!.. Bir umuttur Arş burcunda; Her soluğun, baş ucunda!.. İhram giymiş nur içinde; Hâlden doğan hâldir ölüm!.. Hani; «Dünya benim!» diyen; Taht devirip, taçlar giyen?.. Bazen gizli, bazen […]

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) Şu sevdâmı hece hece, Anlatacak dil olsaydı. Gönlüm sırdan bir bilmece Şifresi de «gül» olsaydı… Olsaydı dağlarca derdim, Şükrolsun Rabbime derdim. Dost bağına tez giderdim; Yüce davet «Gel!» olsaydı. Sevgi sonsuz, nefret dardır, Sevap kutsal, günah ardır, Her bir işte hikmet vardır; Keşke aklım «bil» olsaydı… Meçhûl sona çeyrek kala, Aldırmam mansıba, mala, Sarınıp bir yensiz çula, […]

MÜRİD (Mustafa TAHRALI) Vech-i aşktan görünen canları Leylâ kılar aşk Gösterir hüsnünü, meftûnunu şeydâ kılar aşk Ref’edip aklını Mecnun diye sahrâya salar Sonra Mecnûn’unu bin akl ile dânâ kılar aşk Vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün (fâilâtün) (fa’lün)

Mustafa Necati BURSALI “Eğer Allah; insanları, yaptıkları günahlar yüzünden hemen yakalayıverseydi, yeryüzünde hiçbir canlı bırakmazdı.” (Fâtır, 45) Allâh’ım! Sen getirdin bu hoş gülzâre bizi, Habîbin hürmetine düşürme zâre bizi! Mülk Sen’indir, hamd Sana, Sen’sin Aziz ve Melik; Eğer bağışlamazsan sürerler nâre bizi! Kereminin incisi güneş oldu, ay oldu, Bir vefalı ümmet kıl o kutlu Yâr’e bizi! Göz Sen’den, gönül Sen’den, […]

Muhammed YETİM Önümde kendi ekşi ayranım veyâ koruk üzüm Yeterli; kimsenin balında şerbetinde yok gözüm Ne gam, sıkıntıdan ölüm erişse tatlı cânıma Yeter ki hür ölem de bende olmayam, budur sözüm Vezni: mefâilün / mefâilün / mefâilün / mefâilün Ey cihânın cânı cânan, ben yöneldim çehrene, Şaştı kıblem çok zamandır, sormasınlar Kâbe ne? Dönmem aslâ, ay yüzündür ruhların tek kıblesi, […]

Memduh CUMHUR Günler ne çabuk geçip giderdi, Hep neş’e ve hep sürûr içinde… Rüzgârlar hür ve derbederdi, Son uykuya dek huzur içinde, Günler ne çabuk geçip giderdi… Son perdeyi kaldırınca rüzgâr, Son meskeni gösterir muhakkak!.. Artık ne bahar ne kış ne yaz var, Candan sarılır vefâlı toprak, Son perdeyi kaldırınca rüzgâr … Sevdâ sesi yükselir yavaşça, Sevdâlıların vedâ gününde… Bir […]

MECNUN (İbrahim Hakkı UZUN) Diller çözülür, aşkını anlatmaya başlar… Sevginle gönül, aşkına aşk katmaya başlar… Yâ Rab, bedenin hazzını kestikçe oruçla; Kalbim uyanır, sevgini tam tatmaya başlar!.. Vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün

M.Faik GÜNGÖR Doksan bin güvercine, kardan yatak seren dağ. «Allâhu Ekber!» deyip, şehâdete eren dağ. Dağlar yerin perçini, dağlar yetimin evi. Dağlara yenik düşer Mekke’nin azgın devi. O dağlar ki yurdumda Tekir’dir, Erciyes’tir, Türk’ün Anadolu’da can bulduğu nefestir. Duydun mu rahmetin ilk, dağlara indiğini? Kim bilir yeryüzünde dağların bildiğini? Gaflet çöker zamanın nefsle dönen çarkına, Yenik görünür Uhud, uyanınca farkına. […]