ARAYIŞ
Hadi ÖNAL
Gönül gurbetini sis bürüyünce
Kendimi ararım kendi kendimde
Yalnızlık peşimden can sürüyünce
Kendimi ararım kendi kendimde
Bir dipsiz boşluğa asılır zaman
Durur dağ el-pençe fırtına yaman
Sevda kaçağından çok şeyler uman
Kendimi ararım kendi kendimde
Parçalanır şekil; renk solar, küskün
Özlemleşir; geçsin dediğim her gün
Acıtır içimi tarifsiz hüzün
Kendimi ararım kendi kendimde
Gözüm dört duvarda gezinir durur
Dört duvar, üç denklem gelir kurulur
Çözmek mi? Ne mümkün ahlar yorulur
Kendimi ararım kendi kendimde
Mahpusluk aynada saklı sır gibi
Hiçlik kulağımda tınsız yır gibi
Zihin haritamda yıl, asır gibi
Kendimi ararım kendi kendimde
Sonsuzluk lâbirent, duvar iğreti
Ateş çemberinde akrep niyeti
Son hamle harcarım kalan kuvveti
Kendimi ararım kendi kendimde
Gölgesinde yorgun düşünce hâlim
Her kopuşta bin can olur hayalim
Çöl benim içimde mecnun vebalim
Kendimi ararım kendi kendimde
Dikende gül gören göz olmak serde
Öylesi bir dert ki derman seferde
Sessizliğin sesi gömdüğü yerde
Kendimi ararım kendi kendimde
Benliğimi sarıp kuşatınca sur
Aklımı ipince bir çizgi korur
Vuslat ateş topu yakar kavurur
Kendimi ararım kendi kendimde
Aşk engel tanımaz, set var günaha
Yeter ki yönel sen, gül yüzlü «Mah»a
Hadi der: Her hücrem, yolun sabaha
Kendimi ararım kendi kendimde