KANMAYIN İNSANLAR
Nihat MALKOÇ mnm61mnm@hotmail.com
Albenisi çoktur bu yeryüzünün,
Kanmayın insanlar, dünya aldatır!
Mutlak bir yokuşu vardır düzünün,
Kanmayın insanlar, dünya aldatır!
Sırtını dünyaya yaslayan pişman,
Mazluma büyüklük taslayan pişman,
Gece gün nefsini besleyen pişman;
Kanmayın insanlar, dünya aldatır!
Dememeli nasıl, neden ve niçin,
Sabra sarılmalı kurtulmak için,
Bundan ötesine yetmez ki gücün;
Kanmayın insanlar, dünya aldatır!
Ötelerde yoktur hükmü paranın,
Tedavisi tövbe kalpte yaranın,
İzinden gitmeli hükm-i Kur’ân’ın;
Kanmayın insanlar, dünya aldatır!
İnsanlık beklersen insanca yaşa!
Şayet îman yoksa kalp döner taşa,
Vakti gelir göçer; ağa, bey, paşa…
Kanmayın insanlar, dünya aldatır!
Gönlündeki yükü atmayı dene!
Îman lezzetini tatmayı dene!
Biraz da nefsine çatmayı dene!
Kanmayın insanlar, dünya aldatır!
Dünya yangın yeri, gülü kül eyler,
Öğütür yılları, ömrü yel eyler,
Vedâ vakti gelir, sana el eyler;
Kanmayın insanlar, dünya aldatır!
Bu devran döndükçe kalmaz bir pâye,
Kulluktan ötesi, hepsi hikâye,
İnsanca yaşamak nihâî gaye;
Kanmayın insanlar, dünya aldatır!
Bahar günlerinin hazandır sonu,
Yüz yıl yaşasan da bir ândır sonu,
Ucu kabre çıkar mîzandır sonu;
Kanmayın insanlar, dünya aldatır!