YAĞMURLA TOPARLA TEBESSÜMLERİ
Basri DOĞAN basridogan@hotmail.com
Âdem’e ulaşır kervanın başı,
Yollar türlü türlü, liman değişmez.
Her canın yanında nefis yoldaşı,
Fısıltı değişir, lisan değişmez.
Yere dökülmeden Hâbil’in kanı,
Uyuşan duygular çöker derine,
Kirli bir toz duman kaplar mekânı;
Kanatlar açılır son seferine.
Bulutlar toplanır, başlar sağanak,
Tûfânı görmeden, bitmez kavgalar,
Sular yükselirken, dağlar sığınak;
Sanırsın doruğa vurmaz dalgalar.
Yapışır tenine toprağın rengi,
Hayat iksirini doldur tasına,
Kıvâma ermeden kalbin âhengi;
Emeller yerleşir tam ortasına.
Aynaya bakarsın üç-beş saniye,
Özü balçık, aksin insan görünür,
Kalbini fâş edip bir kaç fânîye;
Ah etmek şikâyet, isyan görünür.
Yağmurla toparla tebessümleri,
Yüreğin sınırsız bir umman olur,
Şefkatle çözerek kördüğümleri;
Canlıya, cansıza tercüman olur.
Anları bağlasan ucu ucuna,
Eriyen zamanın üzerindesin,
İstersen dünyayı al avucuna;
Senin de silinir bir gün adresin.