ALIR GİDER!
Şerife Şule TESLİMOĞLU serifeteslimoglu00@gmail.com
Dışarıda yağmur, içimde rüzgâr;
Düşen damlaları yel alır gider!
Beyaz düşlerimde siyah bulutlar;
Kurak vâdileri sel alır gider!
Zihin heyûlâdan ârî olunca,
Dil lâf ü güzaftan berî olunca,
Âşığın ölümsüz yâri olunca;
Dünya metâını el alır gider!
Hak için verdikçe ruh kanatlanır,
Hasır ipeklenir, acı tatlanır,
Salât mîrâc olur, yolcu «at»lanır;
Ameli makbulse yol alır gider!
Boynu bükük, gözü yaşlı öksüzün;
Yüzünde endişe, gönlünde hüzün,
Dayanacak dağı olmaz köksüzün!
Kökten filizlenen dal alır gider!
Yağmuru, rüzgârı, kışı, baharı,
Gündüzü, geceyi, nurlu seheri,
Gümüşü, altını ve de güheri;
Tasadduk eyleyen kul alır gider!
İnsan vermek için alır mîrâsı,
Ömrümüz şu iki nefes arası,
Şule’nin de gelir bir gün sırası;
Cansız bedenini sal alır gider!