ARIYORUM
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Erciyes’in başı pustur, dumandır,
Rahmete karacak kar arıyorum.
Hâlimi sorarsan dünden yamandır,
Yaramı saracak yâr arıyorum.
Zannederdim azalacak gam, keder;
Bir zillet ki almış başını gider.
Can bildiğim, hasım bilip harbeder;
Huzura erecek yer arıyorum.
Uçup gitti ümit yüklü seneler,
Kahırlarla bölük pörçük sîneler,
Bitti derken, bin dert daha yineler;
Şifâyı verecek sır arıyorum.
Melâlime kifâyetsiz heceler,
Cücelere mekân olmuş yüceler,
Gündüzlere gebe değil geceler;
Zulmeti dürecek nur arıyorum.
Baharı beklerken gelip çattı kış,
Asûde gönlümde bozuldu nakış,
Var mı bu girdaptan âcil bir çıkış?
Zinciri kıracak fer arıyorum.
«Allâh’ın kılıcı» Türk benim adım,
Çağlara yön vermiş soylu ecdâdım,
Kimliğinden koparıldı ahfâdım;
İzimi sürecek er arıyorum.
Yaralı gönlümde tükenmez efkâr,
Kahpeler yurdumu sinsice sarar.
«Düşman kavî, talih zebun» Niyazkâr?
Önünde duracak sur arıyorum.
Hesabı soracak ser arıyorum!