GÖNLÜMDE FAY KIRIKLARI
Hakkı ŞENER sairimam01@hotmail.com
Kar başladı, gönlüm efkâr doluyor,
Yürek yangın, dumanlı baş üşüyor.
Uzayan yollara gözüm dalıyor,
Kirpiğimde bir damla yaş üşüyor.
Ne çoğa sevindim, ne az geliyor,
Yediğimden diyemem haz geliyor,
Aklıma binlerce enkaz geliyor;
Zoraki soframda bir aş üşüyor.
Bir gece yarısı koptu velvele,
On şehri bir anda yıktı zelzele,
Sanırsın kıyâmet bir bak şu hâle;
Ana, baba, evlât, gardaş üşüyor.
Gün ağarıp işler olunca ayân,
Yollara döküldü haberi duyan,
Yardıma koşuyor binitli, yayan;
Anadolu yavaş yavaş üşüyor.
Varlıktan yokluğa geçmiş hâneler,
Her yanda yavrusun sorar anneler,
Torunlara ağıt yakar nineler;
Adıyaman, Antep, Maraş üşüyor.
Diyarbakır, Urfa, Kilis, Antakya,
Osmaniye, Adana ve Malatya,
Şimdi tek söylenen hayat-memat ya;
Binlerce kabirde her taş üşüyor.
Bir buçuk dakika sürdü bu dâvâ,
Ne bina bıraktı; ne ev, ne yuva,
Zemin sallanıyor, yağıyor hava;
Meydanda harlanan ataş üşüyor.
Yüz ülke yardıma seferber oldu,
Yaşanan acılar, ses rehber oldu,
Seksen milyon bir ve beraber oldu;
Sanma ki sadece dindaş üşüyor.
Kul Hakkı, ne işler sığdı bu ömre,
İsyan olmaz Hak’tan gelen bir emre,
Bak bu gün havaya düştü ilk cemre;
Yaklaşan bahardır, candaş üşüyor.