AKIL SEN’İ İSTER, DİL SEN’İ ANAR!
Yusuf DURSUN yusufdursun66@gmail.com
Hikmetinden sual olmaz Allâh’ım,
Kuru topraklara can veren Sen’sin!
Kudretin hesaba gelmez Allâh’ım,
Ölüye diriye yön veren Sen’sin!
Akıl Sen’i ister, dil Sen’i anar,
Sen ki Mevlâ’m gönüldesin daima.
Neden gül dalına bülbüller konar?
Cevapsız soruda başlar muammâ.
Yalnız Sen ezelsin, yalnız Sen ebet;
Zamandan öncesin, mekândan önce.
«Var» Sen’sin, «Hak» Sen’sin, «tek» Sen’sin elbet;
Can, özünü bilir Sen’i bilince.
Sıradağlar vardır, durur yan yana;
Gökyüzünün yapısı var direksiz.
Bebeği karnında gezdirir ana,
Şu âlemde bir şey yoktur gereksiz.
Her şeyi duyarsın, her şeyi görür;
İlmine bir sınır çizilmez Sen’in.
İstersen alırsın, istersen verir;
Esrârın akılla çözülmez Sen’in.
Saymaya güç yetmez, âcizdir insan;
Dört yanımız nimetlerle doludur.
Ne desek yetersiz ne yapsak noksan,
Şükür ki yolumuz Hakk’ın yoludur.
Akıl almaz güzellikle donattın,
«Eşref-i mahlûkat» dedin insana,
Kâinâtı kimin için yarattın?
Nasıl îmân etmez bir insan Sana?
Sen’sin kullarına merhamet duyan,
Beni de rahmetle kuşat Allâh’ım!
İçimden geçenler tek Sana ayân:
Kulunu cennette yaşat Allâh’ım!