Şairlerle Hasbihâl -4- YÛNUS DİLİ
TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI)
Varam ol dosta kul olam, hem açıluban gül olam,
Hem ötüp bülbülü olam, durağım gülistân ola!..
O Hak dosta varıp, kulu olayım,
İnkişâf edeyim, gülü olayım,
Dil çözülsün, Hak bülbülü olayım;
Salihlerle dolu o güzel dergâh,
Bana gül kokulu hoş ikāmetgâh…
Gönül secde kılar dost mihrâbında,
Yüzün yere vurup kılar münâcât…
Gönlümle yöneldim Hak dostu ere,
Mürşid mihrap gibi, dileyenlere,
Yalvardım yakardım, kapandım yere;
Dergâhta tattığım huzura, vecde,
En yakın temsildir Mevlâ’ya secde…
Dürr ü cevher ister isen, âriflere hizmet eyle,
Câhil bin söz söyler ise, mânîde miskal olmaya!..
İstersen, mücevher misâli kıymet,
Hakk’ı bilen âriflere hizmet et,
İnci, mercan yüklü; ârifte sohbet;
Bin söz söylese, bir kendini bilmez,
Mânâ bakımından, beş kuruş etmez!..
Ne iderler hânumânı, ya Sen’siz iki cihânı,
İki cihan fedâ Sana, kimsene güman dutmaya…
Yâ Rab Sen’i seven âşık, neylesin?
Câna ve cânâna vedâ eylesin,
Dünyayı, ukbâyı fedâ eylesin;
Çünkü âşık için Sen’sin tek varlık,
Bundan kimse şüphe etmesin artık!..