ELBET ŞAFAK SÖKECEK!
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Sağa-sola savrulma, dikkat eyle safına!
Kardeşini bırakma, kâfirin insafına!
Küfür tek bir millettir, farklı olsa da adı,
Kendi öz yurdumuzda, özümde hâl koymadı.
Akan kan durulmuyor, günden güne artıyor,
Anaların feryâdı, sessizliği yırtıyor.
Îmânı olmayanda merhamet ne arasın,
İsyankâr medeniyet, katrandan da karasın!
İbretle akıp durur «kir» ve «nur» iki nehir,
Gafletinin yüzünden vîrâne nice şehir.
Siyonist çeteleri, katleder bebeleri,
Bu kadar ucuz mudur, insanlığın değeri?
Huzur beldelerine, zulmetin pusu çökmüş,
Bîçareler ah edip, kanlı gözyaşı dökmüş.
Yaşamak haram olmuş, vahşetin gölgesinde,
Yitenler ağıt olmuş, kalanların sesinde.
Ey arlanmaz, utanmaz, bilmem kaç yüzlü batı!
Sende insaf ne gezer, yüreğin taştan katı.
İbrahimler kavrulur Nemrut’un ateşinde,
İblisin avenesi, mazlumların peşinde.
Mevlâ’m nusretin yetir Türk-İslâm âlemine,
Dayanmaz takatimiz ümmetin elemine.
Şu gönül coğrafyası, yıllar var ki yastadır,
Tiranların yüzünden ruh ve beden hastadır.
Bize güç ver Rabbimiz, can gelsin Türkistan’a,
Kur’ân’ın ahkâmıyla hükmedelim cihana.
Hesap sorsun Mehmetçik, şerle Türk’e çatana!
Niyazkâr kurban olsun, varlığım şu vatana!