NEFSİN DÂVÂSI

TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI) 

 

İflâhı kesilmiş şu nefis, yok gibi derdi,

Islāh edecekmiş koca cem‘iyyeti, ferdi!

 

Görseydi bu dâvâsını irfanla bakan göz;

«İmdâda koşan çok daha muhtâc ona!» derdi!

 

Ey nefsim, aman va‘zına kendin ile başla!

Bilsen nice vâizleri şeytan yere serdi!

 

Ahbâra; «Kitap yüklü eşekler» dedi Mevlâ,

Kendin unutup, halka kızan hamları yerdi.

 

Etrâfı eder, kendini ihyâ eden, irşâd,

Hiç yanmadan âteşlere, kim nurlara erdi? 

 

Kırk gün yemeyip; «Bal yeme evlât!» dedi Hazret;

Telkîni değil sözlerin ihlâsı hünerdi. 

 

Tâlî, susarak kaçmayı zannetme ki çâre,

İnsâna mukaddes yükü En Sevgili verdi.

 

2007-2022   vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün