NEFSİN DÂVÂSI
TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI)
İflâhı kesilmiş şu nefis, yok gibi derdi,
Islāh edecekmiş koca cem‘iyyeti, ferdi!
Görseydi bu dâvâsını irfanla bakan göz;
«İmdâda koşan çok daha muhtâc ona!» derdi!
Ey nefsim, aman va‘zına kendin ile başla!
Bilsen nice vâizleri şeytan yere serdi!
Ahbâra; «Kitap yüklü eşekler» dedi Mevlâ,
Kendin unutup, halka kızan hamları yerdi.
Etrâfı eder, kendini ihyâ eden, irşâd,
Hiç yanmadan âteşlere, kim nurlara erdi?
Kırk gün yemeyip; «Bal yeme evlât!» dedi Hazret;
Telkîni değil sözlerin ihlâsı hünerdi.
Tâlî, susarak kaçmayı zannetme ki çâre,
İnsâna mukaddes yükü En Sevgili verdi.
2007-2022 vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün