YÂ RAB!

Zahit GENÇ genczahit@gmail.com

 

Gönüller karardı, gamla boyandı,

Akan mazlum kanı «sel» oldu yâ Rab!

Feryatlar yükseldi Arş’a dayandı,

Düşen gözyaşları «göl» oldu yâ Rab!

 

Zevk alır zulümden bütün arsızlar,

Mü’minin bu hâle yüreği sızlar,

Eşini kaybeden kadınlar, kızlar;

Hepsi bu genç yaşta «dul» oldu yâ Rab!

 

Mü’minin mü’mindi hani ya dostu?

Zâlimler bir oldu, kinini kustu,

Kubbeler yıkıldı, ezanlar sustu,

Muhteşem mâbedler «kül» oldu yâ Rab!

 

Bir yandan münafık bir yandan Ruslar,

Alıcı kuş gibi her gün can avlar,

Yamyamdan farkı yok hepsi de barbar;

Gafiller kâfire «kul» oldu yâ Rab!

 

Büküldü bükülmez denen bilekler,

Acıyla burkuldu nice yürekler,

Kayboldu umutlar, kutlu dilekler;

Müslüman beldeler «el» oldu yâ Rab!

 

Gitti «Nureddinler», «Salâhaddinler»

Burada toplandı şimdi bedbinler,

Nâmusa el attı alçak hâinler;

Değerler değersiz «pul» oldu yâ Rab!

 

Biz ümmet dedik ya, masalmış meğer,

Kardeşim dediğin kardeşi keser,

Kan gölüne döndü bütün şehirler;

Müslüman kanıyla «al» oldu yâ Rab!

 

Suriye kan ağlar, Arakan yasta,

Libya’da iç savaş, gözler Tunus’ta,

Zâlimler ses verir, mazlumlar susta;

Konuşan dilleri «lâl» oldu yâ Rab!

 

10 Haziran 2020