CİHANDA EN BÜYÜK SULTAN!
Zahit GENÇ genczahit@gmail.com
Ne bir huzur bulur, ne iflâh olur,
Mazlumun âhını «alan» dediler!
Aklını kullanan bu sözü bilir,
Niçin bu dünyaya «yalan» dediler!
Alma ha mazlumun alma âhını,
Alıp da yüklenme kul günahını,
Yıkarlar başına tüm dergâhını;
Var mı şu dünyada «kalan» dediler!
Her insanın mutlak kaderi vardır,
Çektiği çilesi, kederi vardır,
Îmânı kadar da değeri vardır;
Bu yol hak yoludur «dayan» dediler!
Sabretmek bir hüner, bir mihenk taşı,
Müslümanın birdir içiyle dışı,
Bitmez bu dünyanın derdi, telâşı;
Îmanlı yaşamak «irfan» dediler!
Gönülden sevdiğim, saydığım herkes,
Vicdanın sesiyse sendeki bu ses,
Boşuna değildir aldığın nefes;
Bir küçük can bile «cihan» dediler!
Yanık yanık öten «sorun bülbüle»,
Niçin sevdalanmış «goncaya, güle»,
Bir ateş düşmüşse «vay o gönüle»;
Gönül dinlemezmiş «ferman» dediler!
Nefsinin atına binerse insan,
Aldatır sonunda onu da şeytan,
Unutma bu sözü aman ha aman!
İnsana tek rehber «Kur’ân» dediler!
Düşünüp dururdum kendi kendime,
Gönül ne söylersin benim derdime,
Bütün âlem bilir, «Gül Efendim’e»;
Cihanda en büyük «Sultan» dediler!
20 Mart 2019