GELDİ…
CELİL (Halil GÖKKAYA) halilgokkaya@gmail.com
Bulamadık bu dünyada rahatı,
Bir telâş bitmeden, bir telâş geldi,
Hayatımız marangozluk sanatı,
Bir tahta işlerken, bin talaş geldi…
Sevdiririz, nefret eder miyiz biz?
Kolaylarız, zorda gider miyiz biz?
Bir kutlu hedefte, bir Rahmânî iz;
Gönlümüze sükûn, göze yaş geldi…
Bekliyoruz huzur, karşımıza çık!
Bizi yolumuzdan edemez balçık,
Dar günün dostuna kapımız açık;
Gidene elvedâ, gelen hoş geldi…
Hep çalıştık, hiç hazıra konmadık,
Mala, mülke, şan şöhrete kanmadık,
Dâvâmızdan asla geri dönmedik;
Gül sunmak isterken, bazen taş geldi…
Kırılsa da mutluluğun tuşları,
Sünnetle aşalım dik yokuşları!
Tellere takılır barış kuşları;
Savaşın üstüne bir savaş geldi…
Şeytanlar her yerde kursa da pusu,
Îmânımız parlatıyor fânûsu,
Ezan bülbülleri, cennet muştusu;
Bütün âlemlere pürtelâş geldi…
Celil’im son kitap bize ne dedi?
Boş kullar, boş dallar ömrünü yedi!
Gelmedi arzunun sonu gelmedi;
Acılar çok hızlı, zevk yavaş geldi…