MEVLÂNÂ’NIN GAZELİNİ TÜRKÇE SÖYLEYİŞ -11- TAŞ GİBİYDİM AMA MİHRİNLE MUM OLDUM BEN, MUM!
Harun ÖĞMÜŞ harunogmus@gmail.com
O vakittir ki tutup zülfünü dîvâne olam.
Mâsivâdan kesilip herkese bîgâne olam.
Can verip çekmeyeyim bir daha can derdini hiç,
Yakayım vârımı hep sâkin-i meyhâne olam.
Coşmadan çıkmanın imkânı yok aslā küpten,
Ben nasıl yoksa varıp vâsıl-ı peymâne olam.
Doğru söz ister isen söyle bu dîvâne gibi:
Can fedâ eylemeden sanma ki merdâne olam!
Bir gün elbet atarım ben de ağaçlar gibi boy,
Ko bu günlerde düşüp yerlere bir dâne olam!
Taş gibiydim ama mihrinle mum oldum ben, mum!
İsterim şimdi fakat nûruna pervâne olam.
Üflemem kirlenecektir diye aşk aynasına,
İsterim bir gömü üstündeki vîrâne olam.
Gönül efsânesi elsiz ve ayaksız yaraşır,
Aşka dâir dilerim böyle bir efsâne olam.
Rehber olmazsa eğer Ahmed-i Muhtâr bana,
Hâlim ukbâda yamandır, o zaman ben ne olam?
_____________
* Vakt-i an şod ki be-zencîr-i tü dîvâne şevim,
Bend-râ ber güselîm, ez-heme bigâne şevim.
matla‘lı gazel. (Mevlânâ, Dîvân-ı Kebîr Seçmeler, nşr. Şefik CAN, İst: Ötüken, 2000, II, 260-1)
vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün) (fa’lün)
2 Nisan 2021, Konya