KAÇ KIŞIN ARDI SENSİN?
GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com
Senin kokun var, diye sevmiştim çiçekleri,
Anladım ki solanlar, senden bir iz değildi.
Yıldızlardan sorunca ölümsüz gerçekleri,
Dağlar aşkla ürperdi, dallar yere eğildi.
Senden bir iz peşinde, ararken baharları,
Bu şehrin insanları, çalıverdi gönlümü.
Kardelenler uç verir görünce neharları,
Bense «düğün gecesi» kucaklarım gülümü.
Sana kavuşmak için bahtımın kenarında,
Merhametle yıkanmış kaç sokak geçiyorum.
Sonra da yanıyorum yüreğimin nârında,
Sen bendesin diyerek, kendimi seçiyorum.
Yıldızsız gecelerde nice hülya üşüyor,
Gönül ulaşmak ister, kışın ardında mısın?
Aşk ile beklediğim cemre nere düşüyor,
Hayalini kurduğum visal yurdunda mısın?
Hasret yüklü hülyalar, nazında kavrulurken,
Daha kaç bahar geçsin, gönlüne yol bulmaya.
Bir çığ misali, dağdan ümidim savrulurken,
Yağ artık yüreğime âb-ı hayat olmaya.
Rûhumu teslim etsem, sevdamın insafına,
Ateş yüküm söner mi biter mi eski kavga?
Meneviş duâlarla en kutlu tavafına,
Başlasam, durulur mu deryâlardaki dalga?