ÂLEM-İ İSLÂM’A; UYANIN!

Kemal AKGÜL kemalakgul1903@gmail.com

 

Soyunda, ırkında asâlet olan,
Düştüğümüz hâlden arlanır oldu.
Yeter bu suskunluk, yeter de kalan!
Durdukça duygular barlanır oldu.

Küffâr birleşip de kusuyorken kin,
Zulme karşı nasıl olursun sakin?!.
Sen ki bu değilsin bilirim lâkin,
Görmez misin İslâm horlanır oldu?!.

«Tek dişli canavar» beslenir kandan,
Kurbanlar seçilir hep müslümandan,
Kudurmuş köpekler gibi dört yandan;
Âlem-i İslâm’a hırlanır oldu!

Doğu Türkistan’a bak, kan ağlıyor,
Arakan’da zulüm yürek dağlıyor,
Kudüs yine mahzun, kara bağlıyor;
Gördükçe yüreğim darlanır oldu.

Bombalar, füzeler her yeri yıkar,
Feryatlar, figanlar ta Arş’a çıkar,
Bir çocuk ağlasa, yaş benden akar,
Günden güne ateş harlanır oldu.

Her konuşan doğruluktan dem vurur,
Gerçekler ortada öylece durur,
Kimin gözlüğünden kim nasıl görür;
Gözler bakar ama sırlanır oldu.

«Birlik olun!» demiyor mu dînimiz?
Bak, beraber değil miydi dünümüz?
Bugün neden farklı farklı yönümüz?
Havsalam almakta zorlanır oldu.

Başa baş olacak beyimiz mi yok?
Bir buçuk milyarız sayımız mı yok?
Bu hâle düşmede payımız mı yok?
Düşündükçe içim korlanır oldu.