HİÇE DOĞRU

M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com

Ârifûn meclisinde, giydir sözü edepten;
Bir sükût-i hâl ile, geri durma talepten.

Tövbe-i nasuhla gel, temizlenip öyle dön;
Allâh u azîmüşşân, aşkıyla bu mektepten.

Rahmân ve Rahîm olan, yüce Rabbin ipine;
Şeksiz, şüphesiz sarıl; çek elini sebepten.

Tedbirlinin hâlinden, hayrete mûcip ne var?
Kalp gözü açıkların, firâseti gāipten.

Gönlüne nakşettiğin, ilminle âmil ol ki;
Yürürken farkın olsun; «Kitap yüklü merkepten.»

Ol derdine dermanı, yanlış yerde arama;
Dil ile donan kalbe, şifâ olmaz sâlepten.

Arınmak için yapış, yokluğun ayağına;
Kurtuluşun hiçtedir, çevir yüzünü hepten.

Mihraba âyetleri, yazan hattat dururken;
Yanlış harfin hesabı, sorulmaz mürekkepten.

Yolunu aydınlatır, sana öğüdüm olsun;
Sır tutmayı bekleme, dikiş tutmayan cepten.

Dağlardan denizlere, enginlere koşan su;
Yokuş yukarı akar, çıkmış ise nasipten.