HACI AHMED MUKTAD ZİYLAN’A DUÂLAR

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)

Hayat nasıl yaşanır, tam misâlidir kendi,
Asâlet örneği bir kuldu, Ahmed Amca idi.
Cömertti, bir ömür ahlâkı dâimâ buydu;
Işıksız evdeki sessiz figānı hep duydu.

Adıyla aynı güzellikte bir şahıstı o can,
Helâle uydu, uzak durdu tüm haramlardan.
Muhabbetiyle kucaklardı merhamet kanadı,
Ezel sözüydü bu, mahrûmu mest edip yaşadı.
Dilinde bal gibi sözler, olurdu öz tadı o,

Malıyla mülkünü Allah yolunda harcadı o.
Unutmuyordu fakir, kimsesiz, yetim payını,
Kederli kalbe huzur yaptı sohbetin çayını.
Tek arzusuydu onun, hâfız olmanın şerefi,
Adandı, oldu o hâfızların gönül sedefi.
Duruş, elif gibi; her hâli, ayrı bir hikmet,

Zekîce gördü; bu dünyâ niçin, nedir ahret?
İnâbe aldı, berâberdi sâlih insanla,
Yegâne gāyesi göçmekti nûr-i Kur’ân’la.
Lütuf bilirdi bu maksatla gayretin tümünü,
Ağaçlık olsun için mahşerin alevli günü.
Ne varsa yazdı hayat notlarında çok berrak,

Amân’a uçtu, kul Ahmed, Muhammedî olarak.

Duâ duâ açılır Arş’a doğru ellerimiz,
Unutmaz, âyet okur cân evinde sellerimiz.
Akik misâli a Seyrî, hayat ve hâtırası,
Limandı çünkü bu çöllerde, ölmez ihlâsı.
Akar yanında hatimler, mekânı cennet ola,
Refik ve yoldaşı, sonsuz kerem ve rahmet ola.

26.10.2020, Pazartesi, 06:05

Vezni: mefâilün / feilâtün / mefâilün / feilün (fa‘lün)