GÜL KOKULU AYASOFYA!..
Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Baykuş nöbetlerinde, örümcek ağlarında,
Köhnemiş Bizans gibi vîrandı Ayasofya…
Gül kokulu bir yiğit en deli çağlarında,
Fatih’ine sevdalı, hayrandı Ayasofya…
Bahtım açılsın diye Kâbe’ye yüz sürüyor,
Asırlar boyu fethin rüyasını görüyor,
Tekbir sesleri, nurlar kubbesini bürüyor;
Kılıç hakkı, ezandı, Kur’ân’dı Ayasofya…
Bâtılın yorgunuydu Sinan’a boyun eğer,
Minareler yükselir, her taşa eli değer,
Vakfında yazılıymış Türk’ün kaderi meğer;
Bizim kızılelmamız, tûrandı Ayasofya…
Bu şehr-i İstanbul’da sevildi, sefâ sürdü,
Sabah-akşam ufkuna vurduğumuz mühürdü,
Nice bayramlar geçti, nice sultanlar gördü;
Tarihin gözlerinde seyrandı Ayasofya…
Zeval vakti erişti, geldi zulüm yılları,
Yağma, talan başladı, sürüldü asilleri,
Bir zaman sergiledi müzelik akılları;
Gönülleri sızlatan hicrandı Ayasofya…
Sımsıcak bir on temmuz, iki yirmi yan yana,
Bir imzada şifresi, felâh var anlayana,
Doğudan batıya dek ferman olsun cihana;
Sükût eden şanlı bir devrandı Ayasofya…
Hüzün, gam zincirleri kırıldı şükür yâ Rab,
Müjdelenen günlere erildi şükür yâ Rab,
O mânâ, o aşk, o ruh dirildi şükür yâ Rab;
Ümmetin sevincini kuşandı Ayasofya…