YÂ MÂLİKE’L-MÜLK!
M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
Rahmetini umarak, yüzümü döndüm Sana,
Bir gurura kapıldım, unuttum hiçliğimi.
Kereminle kavuştur, İbrahîmî îmâna,
Lutfun giderir ancak, bitirir açlığımı.
Bombaların altında, can verirken kimsesiz,
Öksüz, yetim, mağdura veremedim elimi.
Ne kımıl, ne çekirge; nice Aylan’ın sessiz,
Çığlığıdır kurutan, taze gonca gülümü.
Saniyeler içinde, tuzla buz oldu saray,
Zelzele büktüğünde, bileğini demirin.
Nur Nebî duâsıyla, ikiye bölünen ay;
Boyun büker emrine, Mâlikü’l-Mülk Âmir’in.
Esir olunca dünya, bir korona virüse,
Anladım ki bir sinek, galip gelir Nemrud’a.
Mutmain oldu kalbim, gitti benden vesvese,
Tutar âhı mazlumun, meydan kalmaz hayduda.
Yanlışa göz kapayıp, öyle başladık güne,
Süründük sülük gibi, menfaatin peşine.
Dünyalık sergileyip, hükmedenin önüne,
Helâl fetva çıkardık, kuzgunların leşine.
İnsanlığa ilk defa, sırtını dönen Kâbe;
Yenildik nefsimize, düşüverdik bu hâle.
Cemaatsiz cumaya, dönüp baksa sahâbe,
Güler mi suratıma, erer miyim visâle?
20 Mart 2020, Elazığ