HÜZÜN YÜKLÜ DEMLERİM

GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com

 

Alışılır zamanla, gözyaşı diner elbet,
Firkatle yanan ateş, sabırla söner elbet…

Melteme döner rüzgâr, seller durur kirpikte,
Ümidin ışıkları, tez günde yanar elbet…

Yaralı yüreklerle geride kalan eşhas,
En hâlis duâlarla gideni anar elbet…

Kabuk bağlar acılar, içte yangın kül olur,
Hüzün yüklü demlerde kabarır pınar elbet…

Devam ederken hayat gerçeğin aynasında,
Tesellî makamında sözlerle kanar elbet…

Solunca kor ateşler, sükût eder duygular,
Kaç mevsimin ardından hasretler donar elbet…

Kaybolan bir can değil, ömrünün yoldaşıdır,
Vedânın ağır yükü, sırtına biner elbet…

Kokusu yitmemiştir bahçede solan gülün,
Misk ü amber rûhuna işleyip siner elbet…

Öyle kolay bulanmaz dupduru akan pınar,
Sabrın doruklarından, bâdeyi sunar elbet…

Hayatın kepenkleri açılır besmeleyle,
Köklerine tutunur, diklenir çınar elbet…

Ay yeniden parlarken hasretin şafağında,
Güneş, ihsân etmeye ocağa iner elbet…

Gidenler geri dönmez çünkü dönüş O’nadır,
Vuslatın çekim gücü, firâkı yener elbet…