FEMİNİZM: FITRATI İNKÂR
Ömer Sâmi HIDIR samihidir@gmail.com
Gördüğünüz gibi, reklâmda şu cümle yazılı:
“İşinden evine dönen kadını, eşi bebeğiyle karşılar.”
Reklâm Verenler Derneği de, toplumsal cinsiyet eşitliği cinnetine kapılmış ve furyasına katılmış da reklâmlarda kadınların «evde» gösteriliyor olmasını bu şekilde protesto etmiş.
Seride diğer reklâmlar da şöyle:
“Bir kadın arazi aracıyla, geçilmez denen yerlerden geçer.”
“Bir erkek inatçı lekelerin hakkından gelir.”
Bugüne kadar reklâmlarda; kadınlar çoğunlukla, evinde, evli ve çocuklu, çocuğuyla ilgilenen anneler olarak gösteriliyormuş. Bundan rahatsız olmuşlar; bunun kadınlara bir haksızlık, bir adâletsizlik olduğunu tespit etmişler de, reklâmları değiştirerek, toplumu değiştirmeye hizmet etmeye koyulmuşlar!..
Ne de büyük zulümmüş! Kadınları ailesiyle ve çocuklarıyla göstermek!..
Şunu çok iyi anlamalıyız:
Feminizm, bir fâciadır. Fıtratın inkârıdır. Bir erkek, bir bebeğe ne kadar bakabilir? Biberonu ağzına dayamaktan başka ne yapabilir? O çocuğu doğuran ve bağrına basıp emziren, fıtraten bu hissiyatla yaratılmış bir annenin gösterebileceği şefkati gösterebilir mi?
Bir kadının ailesinde ve evlâtlarıyla beraber olması kimi rahatsız eder? Elbette ki aile düşmanlarını… Annelik düşmanlarını…
Dertleri toplumu ifsat… Ne aile, ne evlilik, ne çocuk kalsın! Yeter ki kadın sokağa çıksın. Ailesine mahsus olması gereken güzelliğini teşhir ederek para kazanmaya çalışsın. Deşifre olsun. Vitrine edilsin. Câzibesi bir mal gibi, bir metâ gibi pazarlama unsuru olsun!.. Erkeklerle yarışa sokulsun. Hırpalansın. Geçilmez denen yollarda arazi arabasıyla koştursun. Yorulsun. Tükensin.
Bunlar zulüm değil, adâletsizlik değil de neymiş zulüm? Kadının ciğerpâresi evlâtlarına bakması imiş!.. Evinin hanımı, yavrularının annesi olması imiş!..
İtiraflarını da koymuşlar altına:
“Reklâmlar değişir, toplum değişir.”
Bin bir koldan, ekranlar, reklâmlar ve modalar ile toplumu ifsat ederek değiştireceklerini, bozacaklarını itiraf ediyorlar… Fıtratı bozmak. Aileyi yıkmak, dağıtmak. Evde oturan hanımı hor görmek. Evlâdına bakan bir anne olmayı tahkir…
Muallim Cûdî gibi biz de seslenelim:
Yâ Seyyide’l-verâ, kum! Kad kâmeti’l-kıyâmeh!..
“Ey Âlemlerin Efendisi, kalk! Kıyâmet kopuyor!..”