HER MENZİLDE «TEVHİD» DEDİM, VUSLAT VER!..

13 Ekim 2019

Rıfat ARAZ rifat_araz@yahoo.com

Kadir Mevlâ’m, Sen’siz değil hitâbım;
Aşk elinden, garip kulum berat ver!..
Yüküm ağır, nefse indi hesabım;
Can seyrinde, bir uhrevî hayat ver!..

Söze döktüm, kor yüreğin kahrını;
Canda buldum, ilm-i ledün sırrını!..
Yaran Sen’sin, bir deryânın bağrını;
Od içinde, güle döndüm sebat ver!..

Yolum derin, ince eler eleğim;
Özümde mi, Arş’ı tutan direğim?..
«Sen’I» ister aşkla çarpan yüreğim;
Gör ne hâlden hâle düştüm, tâkat ver!..

Kalbe indi aklım, hissim, idrâkim;
Aşk mülkünde «Sen’I» söyler mîsâkım!..
Yakın Sen’sin, fark oldukça bu farkım;
Can Sen’indir, Sana lâyık hilkat ver!..

«Belâ!..» dedim, duyan Sen’sin ahdimi;
Kim ne bilsin ömrü saran derdimi?..
Çözemedim, sırr-ı vahdet bendimi;
«Kulum» dedin, yol gösterdin, necat ver!..

Kerem eyle Sen a Gafûr, a Gaffâr;
Rahîm Sen’sin, Sen’den özge kimim var?..
«Sen’I» söyler bu dert, bu gam, intizar;
Her menzilde «tevhid» dedim, vuslat ver!..

edebiyat tarih