BEŞİKTEN DÜŞTÜM…
Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Her gece rüyalar beni görürdü,
Zaman sallanırken beşikten düştüm…
Gönlüm kuşlar gibi hafifti, hürdü,
Ayağım takıldı, eşikten düştüm…
Nice seferlerden döndüm zafersiz,
Kulaklarım duymaz, gözlerim fersiz,
Lâbirente döner yollar rehbersiz;
Ah pîrim defter-i uşşaktan düştüm…
Sürgünü olmuşum verdiğim sözün,
Hani ya rüzgârı küllenen közün,
Bir avuç gözyaşı, bir demet hüzün;
Daha gök ekindim başaktan düştüm…
Her zerrem sızlıyor, çöz kemendimi,
Bir gülü kokladım yıktı bendimi,
Gurbet kuyusunda buldum kendimi;
Sonsuzluktan gelen ışıktan düştüm…