EMİR ALLAH’TAN…
Kemal AKGÜL kemalakgul1903@gmail.com
Sebepsiz kıpramaz daldaki yaprak,
Sallanır, emrini alır Allah’tan…
Tohum bitirmeyi ne bilsin toprak,
Şillenir, emrini alır Allah’tan…
Dışardan bakarsan zâhir görünür,
Kelebek uçuşur, yılan sürünür,
Kuruyan dala bak, yeşil bürünür;
Allanır, emrini alır Allah’tan…
Nerde tahsil görmüş küçücük arı…
Ne anlamak mümkün ne akıl kârı,
Altıgen petekte gizli esrârı;
Ballanır, emrini alır Allah’tan…
Düşmanın evinde yetişti Musa,
Mûcize gösterdi elinde asâ,
Beşikte konuştu Hazret-i İsa;
Dillenir, emrini alır Allah’tan…
Eğri gören bil ki doğru bakmadı,
İbret gözlüğünü göze takmadı,
İbrahim’i ateş neden yakmadı?
Göllenir, emrini alır Allah’tan…
Hicrete şahittir o Sevir Dağı,
Ebûbekr’in sanki eridi yağı,
Mağaraya gerdi örümcek ağı;
Tüllenir, emrini alır Allah’tan…
Akgül ol Nebî’nin Kıtmîr’i olmuş,
Rahatı, huzuru O’nunla bulmuş,
Kehf ashâbı nasıl uyumuş kalmış?
Yıllanır, emrini alır Allah’tan…