BİLİRİM BEN
GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com
Karlı dorukları aşan,
Yol olmayı bilirim ben…
Leylâ diyen Mecnun için,
Çöl olmayı bilirim ben.
Gönül evi olmuş talan,
Kaç yangından arda kalan,
Nârındaki hârı alan;
Kül olmayı bilirim ben.
Lâhzada saklıdır asır,
Çözüldükçe taşar bu sır,
Dilimden sazıma yansır;
Tel olmayı bilirim ben.
Güneş dünyayı dolansa,
Coğrafyamda canım yansa,
Ağıtlar suya bulansa;
Sel olmayı bilirim ben.
Âşık yanmanın derdinde,
Umutlar dağın ardında,
Açıp öteler yurdunda;
Gül olmayı bilirim ben.
Aklım dalınca uykuya,
Meydan okurum korkuya,
Güller haz dökse kokuya;
Yel olmayı bilirim ben.
Nâzenin hislerim solsa,
Kirpiklerim yaşla dolsa,
Her şeyim târumar olsa;
El olmayı bilirim ben.
Hayrı şerre katmayacak,
Tek söz silip atmayacak,
Dost yüreğe batmayacak;
Dil olmayı bilirim ben.
Üstümüze dağ devrilse,
Dört yanım şerle çevrilse,
Yoluma diken serilse;
Bal olmayı bilirim ben.
Kulak verip hitabına,
Muhatabım kitabına,
Baş koyarak mihrabına;
Kul olmayı bilirim ben.