BÜYÜKANNEM
Zahit GENÇ genczahit@gmail.com
Sevgi bizden, saygı sizden;
«Diye!» derdi, büyükannem.
Uzaklaşsa biri bizden;
«Niye!» derdi, büyükannem.
Sevip bizi teker teker,
Gönlümüze sevgi eker,
İnsanoğlu mutlak çeker;
«Soya!» derdi, büyükannem.
İnsanlığın has mayası,
En güzel süstür, «hayâsı»
İnsana bir iç boyası;
«Huyu!» derdi, büyükannem.
Kim sever ki, can yakanı?
Bir can buldu göç kervanı,
Yûsuf’un bir imtihanı;
«Kuyu!» derdi, büyükannem.
Olmazdı onda vesvese,
Kapılmadı boş hevese,
Ayırmadan, tüm herkese;
«İyi!» derdi, büyükannem.
İçi kaynar bir selâma,
Kulak verir hoş kelâma,
Sonu olan bu âleme;
«Rüya!» derdi, büyükannem.
İffet, edep, şeref ve şan,
Mü’min için birer nişan,
Herkese en çok yakışan;
«Hayâ!» derdi, büyükannem.
Ahmak bakar alık alık,
Gaflet büyük bir hastalık,
Bizim için Müslümanlık;
«Paye!» derdi büyükannem.
Dalga dövdü kıyımızı,
Nefis kazdı kuyumuzu,
Düzeltmiştik huyumuzu;
«Güya!» derdi büyükannem.
Baktı bize sevgi ile,
Kalp kırmadı bile bile,
Dense; «Dünya boş, nâfile…»
«He ya!» derdi büyükannem.
Sel suları azgın akar,
Yaz güneşi elbet yakar,
İnsanoğlu ne hoş bakar;
«Suya!» derdi büyükannem.
Gönülleri zinde tutan,
Duygulara değer katan,
İnsanda bitmez heyecan;
«Gaye!» derdi büyükannem