EDEP KAPISI
M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
Kanadı kırık gördüm, malına ağlayanın,
Kapandım eşiğine, hâline ağlayanın.
Kadîm sözdür helâlin, bine verme birini,
Heybesi delik olur, haramı yeğleyenin.
Gözyaşıyla yeşermez, güz gelmeden lâlesi,
Kurur elinde gülü, kalbini dağlayanın.
Diktiği ağaçlardan, beklediği meyveyi,
Verdiğini bilmeli, taksimi sağlayanın.
Kışları bahar olur, geceleriyse gündüz,
Kalbini ve gönlünü Rahmân’a bağlayanın.
Manas edep evinde buluşunca ehl-i dil,
Yenik düştü sükûta, nârası çağlayanın.
Kesti gürültüsünü, ârife edebinden,
Mithat; sanma mârifet, kapıyı yağlayanın.
NOT:
Manas; Elazığ’da bir yayınevinin adıdır aynı zamanda. «Manas Kültür ve Gönül Evi» dediğimiz bu mekânda; on beş günde bir, bir araya gelip şiir ve edebiyat sohbetleri yapıyoruz. Yine bir cumartesi günü Manas’a gittim. Zile bastığımda elinde yağdanlıkla; eleştirmen, şair, yazar R. Mithat YILMAZ kapıyı açtı.
«–Elindeki ne?» diye sorunca;
«–Kapılar iyice gıcırdamaya başladı, menteşeleri yağlıyorum.» dedi.
Bu şiir, bu kısa konuşmanın meyvesi oldu.