VEFÂYI UNUTTUK
VAROĞLU (Mehmet Ali VAR) varoglu5@gmail.com
Gönül dünyamızdan atıldı vefâ,
Elest yemininde kalınmaz oldu.
Vefâda en zirve Nebî Mustafâ,
Hayatta tek örnek alınmaz oldu.
Hak yaratmış diye sevip insanı,
Emânet bilmeli dosttan kalanı,
Dertlinin, yetimin güven limanı;
Hakikî arkadaş bulunmaz oldu.
Taş kalpler sevgiden uzak mı uzak,
Yalan dünya kurmuş herkese tuzak,
Hasta gözyaşından ıslanır yatak;
Garibin gözyaşı silinmez oldu.
Yiyip yiyip azgınlaşan bir nesil,
Olgunluk vermiyor şimdiki tahsil,
Düşünmez açların durumu nasıl;
Fakirin kısmeti bölünmez oldu.
Ne küçüğe sevgi, ne pîre hürmet,
Ne kula teşekkür ne Hakk’a minnet,
Kayboldu yaşayan onlarca haslet;
Nimete şükretmek bilinmez oldu.
Kardeş payı idi sevinç ve keder,
Diğergâmlık özde ne güzel cevher,
İmeceyle yapılırdı zor işler;
Muhtaca yardıma gelinmez oldu.
Nasıl yaşanırsa öyleymiş ölüm,
İnsanlarda gaflet, günah ve zulüm,
Varoğlu, hoş bitmez bu vahim bölüm;
Doğruluk üzere ölünmez oldu.
15 Ekim 2018, Vezirköprü