GÜL SERİLİR TÖREDE…

ŞAİR : GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com

Sözü, özüne uyan; içi, dışı bir olan,
Nice gönül dostuyla sır erilir «töre»de…
Kalpten kalbe yol bulup derin ummâna dalan,
Hiçliğe ermek için var verilir «töre»de.

Bunalmış, dertleşmeye bir ortak arıyorsan,
Menzile ermek için yolunu soruyorsan,
Yiğitliğin, mertliğin yanında duruyorsan;
Gördüğün düşler hayra tez yorulur «töre»de.

Herkesin yeri belli, başköşe seçilmezdi,
Can verilir uğrunda, vatandan geçilmezdi,
Sabî sübyandan önce bir yudum içilmezdi;
Annenin ayağına gül serilir «töre»de.

Sağ elin verdiğini soldaki el bilmezdi,
Hep beraber ağlanır, kimse yalnız gülmezdi,
Mutluluk paylaşılır, dertler dile gelmezdi;
Eşin, dostun hatırı hoş görülür «töre»de.

Sevdalar gelgeç değil, sürerdi ömür boyu,
İnsan insana denkti, fark etmez sopu soyu,
Takvâdaydı üstünlük, itibar gören huyu;
Adâletli bir nizam, tam kurulur «töre»de.

Kaba saba olmayan ince ruh meziyetti,
En kibar kelâmlarla selâmlaşmak ziynetti,
Hakk’ın emri ya kısas ya da hakça diyetti;
Toplumun kendi mührü öz vurulur «töre»de.

Yaşlıya, misafire ikramda yarışırdık,
Küçük kırgınlıklarda üç günde barışırdık,
Küskünlük uzun sürmez, tez vakte görüşürdük;
Omuz omza, sırt sırta pek durulur «töre»de.

Îtimat duyguları yerden göğe kadardı,
Hiç kimsenin hukuku, edilmezdi göz ardı,
Bende olan ne varsa, komşumda da o vardı;
Sözünü tutmayana vay sorulur «töre»de.

Sanki zaman değişti, kaşla gözün arası,
Saklamak çaresizlik, bu toplumun yarası,
«Yâ bismillâh!» diyerek başlamanın sırası;
Çalkalanan toplumlar, tez durulur «töre»de.