Yuvamız Bizim
ŞAİR : Bekir İsmet ÇİÇEK bekirismetcicek@gmail.com
Allâh’a mahsustur; yalnızlık, birlik,
Çift olup çoğalmak, revâmız bizim.
Zarurî ihtiyaç, düzen ve dirlik,
Aile hayatı, devâmız bizim.
Havvâ’yı Âdem’den halk etti Rahmân,
İkinci parçadır, tek candan kopan,
«Dişi kuştur» derler, yuvayı yapan;
Şefkat kahramanı, Havvâ’mız bizim.
İlâhî muhabbet gelişsin diye,
Fıtrî muhabbetler bize hediye,
Nefis evlilikle olur tezkiye;
Rızâya adanır, hevâmız bizim.
Hayat devam etsin diye yüce Rab,
Lutfetti ruhlara cezb ve incizab,
Kıldı muhabbetle çiftleri ahbab,
Meveddet ve rahmet me’vâmız bizim.
Aziz Nebî der ki: «Nikâh sünnetim,
Terk eden kimseye yoktur zimmetim,
Evlensin, çoğalsın, artsın ümmetim.»
Nikâh bir varoluş dâvâmız bizim.
Nikâh ile mümkün, tatmini rûhun,
Bahşeder saâdet, huzur ve sükûn,
Takvâ olduğunda en mühim rükün;
Mesuttur evimiz, ovamız bizim.
Rehber edinmişsek akl-ı selîmi,
Gaye zannetmeyiz; çulu, kilimi,
Hâkim kılınınca rahmet iklimi;
Saâdet bahşeder, havamız bizim.
Ne mübârek varlık, sâlih bir baba,
Reis odur evde; aile, teb’a,
Varıyla yoğuyla gösterir çaba;
Yoktur zorluklara pervâmız bizim.
En kıymetli servet, sâliha kadın,
Gerer yuvasına şefkat kanadın,
Mektebidir anne nesli irşâdın;
Annenin eseri, yuvamız bizim.
Ferâset, nezâket, sadâkat, hüner,
Olursa yuvada ıstırap diner,
Cennette başladı cennete döner;
Yok olur derdimiz, şekvâmız bizim.
Habîb’in evidir, en güzel yuva,
Binası muhabbet, azığı takvâ,
Orada bulunmaz; şikâyet, şekvâ;
Hayrandır o eve, takvâmız bizim.
Olmasa da olur; baklava, börek,
Çiftlere anlayış ve ülfet gerek,
Olursa gayeler, kalpler müşterek;
Huzurdur evlerde helvamız bizim.
Yuvada olursa kavga, kin, cedel,
Çocuklara çıkar en ağır bedel,
Olmayı, çocuğa kötü bir model;
Câiz görmez asla fetvâmız bizim.
Sadâkatte çiftler yazmalı destan,
Evler boşalınca evlâttan, dosttan,
Eşler birbirine olmalı baston;
Merhamet olmalı livâmız bizim.
Nikâhta alarak Rasûl’ü örnek,
Kurarız ilâna düğün ve dernek,
Neyi gösterirse âdet, görenek;
İkram için döner, tavamız bizim.