KANATLANAN DAMLALAR…

ŞAİR : Ali AĞIR aliagir70@gmail.com

Bir kıvılcım düşer, gönül bağına,
Yıldızlar hasretle ayı kucaklar.
Umutlar yol bulur, aşk otağına,
Bir anlık vuslatla biter firaklar.

Zemherî soğuğu baharı besler,
Dağların başından dağılır sisler,
O solgun yüzünü çiçekler süsler;
Rengârenk giyinir kara topraklar.

Ömür geçer zaman salıncağında,
Renklerin cümbüşü gökkuşağında,
Gecenin zifirî karanlığında;
Nelere şahittir ıssız sokaklar?

Çektikçe azalır, biter her çile,
Dalgalar kavuşur ıssız sahile,
Yorgun tüm yolcular varır menzile;
Yaralı olsa da güler ayaklar.

Gaflet, gönül gözüne kat kat perde,
Hakikat göz kırpar gökte ve yerde,
Gökyüzünün nur dolduğu seherde;
Şebnemlerle Hakk’ı anar yapraklar.

Deryâyı gören su, sevinçten ağlar,
Coştukça bulanır, coştukça çağlar…
Sessiz sessiz kanatlanır damlalar;
Bazen de göklere akar ırmaklar.

Kalemler, kâğıda aşkı fısıldar,
Sevenler, kendini sevdaya adar,
Karanlığın hükmü sabaha kadar;
Zamanı gelince söker şafaklar.

Hayat devam eder, can pazarında,
Kabre doğru yürür, sır diyârında,
Her canlı, ölümün avuçlarında;
Yaradan eceli bir âna saklar.

Hayaller, boşlukta bir nazlı kuğu,
Arada engeldir depremi, çığı,
Sönmezse gönülde ümit ışığı;
Elbet bir gün yakınlaşır uzaklar.

29 Ağustos 2017