GEL!.. GEL!..

ŞAİR : Hakkı ŞENER sairimam01@hotmail.com

Mü’minler kardeşti hani ya, dinde,
Başıma bir garip hâl oldu, gel!.. Gel!..
Kardeş sorulmaz mı böyle bir günde?
Çiğnendi bağrımız, yol oldu, gel!.. Gel!..

Beldelerim, bölük bölük bölündü,
Umut bağlarımdan, gülüm yolundu,
Kendi öz yurdumdan, adım silindi;
Dostum dediklerim, el oldu, gel!.. Gel!..

Mihrican dokundu, bir hazandayım,
Can boğaza geldi, çetin andayım,
Gece-gündüz, durmaz bir figandayım;
Çağladı gözyaşım, sel oldu, gel!.. Gel!..

Kanımla boyandı, akan çaylarım,
Zulümle geçiyor; yılım, aylarım,
Vîrâneye döndü, mâmur köylerim;
Kavruldu sinemiz, çöl oldu, gel!.. Gel!..

Türkistan, Filistin, Irak, Suriye,
Nicesin sayarım, yaklaş beriye,
Umudum sendedir, bakma geriye;
Gönül hasretinden del’ oldu, gel!.. Gel!..

Yaralandım, inim inim inlerim,
Gözlerim yollarda, sesin dinlerim,
Senelerdir; «Gardaş!» diye ünlerim;
Geçmiyor günlerim, yıl oldu, gel!.. Gel!..

Kul Hakkı da son sözünü der gayrı,
Küfür tek millettir, bunu gör gayrı,
Ne yandasın, kararını ver gayrı;
Her yan kanımızdan göl oldu, gel!.. Gel!..