CİHAN YANIYOR!
ŞAİR : NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Duymaz mısın feryatları, ahları?
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Ne gecesi belli ne sabahları,
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Asırlardır, hasret kalmış güneşe,
Kaç savaş yangını, çıkmış peş peşe,
Dillerde ağıtlar, kaybolmuş neşe;
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Nice zalim beyler, nice can yaktı,
Hâini, kahpeyi ardına taktı,
Gözyaşı, kanlara karışıp aktı;
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Evvel bizim olan, yaban elinde,
Öz gardaşım mahpus, öz benliğinde,
Küller alev almış, hicran yelinde;
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Ezâdan vazgeçmez, zulmün prensi,
Çığlık çığlığadır mâsumun sesi,
Yetimlerin, hüzün kokar nefesi;
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Îmansız olanlar, kibriti çakmış,
Kitaplı kâfirler, ateşi yakmış,
Soydaşın, dindaşın zulmetten bıkmış;
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Hilâl-haç kavgası, çağlardan derin,
Yangını söndür ki, artsın değerin,
Bu kutsî seferde, mühimdir yerin;
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Sana emreyleyen, şu yüce «din»dir,
Kanayan yarayı, azmadan dindir!
Bilesin düşmanlar, hin oğlu «hin»dir;
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Rasûl’ün övgüsü, özeldir sana,
Ecdat mîrâsına, sahip çıksana!
İnsanlık hüsranda, dönüp baksana!
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Benliğinde süstür, o eşsiz vakar,
Mazluma, mağdura Türk arka çıkar.
Şimdi ufkumuzda, şimşekler çakar;
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Nerede Mevlâ’yla yaptığın akit?
İhlâsla şükrünü, eyle beş vakit.
Mükâfat Rabbimce, ödenir nakit;
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Sensin son ümidim, sensin istikbâl,
Ya izmihlâl vardır ya da istiklâl,
Haydi davran, bitsin artık bu muhâl;
Tez yetiş yiğidim, cihan yanıyor!
Niyazkâr’ım sabır ile bekledim,
Ardınızdan bin bir duâ ekledim,
Dâvâmızı gönlünüze yükledim;
Tez yetiş yiğidim cihan yanıyor!
13 Kasım 2017