KIRGINIM
ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
Gül beklerken diken açtı bahçemde,
Zaman bana ben zamana kırgınım.
Neşe ektim hüzün bitti içimde,
Zaman bana ben zamana kırgınım.
Gün doğdu, gün battı; değişti mevsim,
Buğulandı ayna, silindi resim.
Kirlendi hayalim, gitti hevesim;
Zaman bana ben zamana kırgınım.
Alçaktan uçardı güvercinler hep,
Kartallar yüksekten ne idi sebep?!.
Yazıldı fermanı, asıldı edep;
Zaman bana ben zamana kırgınım.
Güç kazandı, destek buldu ihânet,
Dağıldı toz-duman, göçtü metânet.
Arslan pençesinde kuzu emânet;
Zaman bana ben zamana kırgınım.
Çiçeklerim boy verirken sînemde,
Sevgi-saygı demlenirdi hânemde.
Yeni sayfa açtığım bu dönemde;
Zaman bana ben zamana kırgınım.
Anlamadı sevdiklerim hiç beni,
Bıraktılar mutluluğa aç beni,
Bundan böyle görünmeden geç beni;
Zaman bana, ben zamana kırgınım.