KALBİN İBRESİ
ŞAİR : CELİL (Halil GÖKKAYA) halilgokkaya@gmail.com
-Kıymetli dostum Tâlî’ye-
Allah için vermeyi, Allah için sevmeyi,
Sevdirelim millete, duyuralım ümmete…
Terk ederek nefreti, bırakarak dövmeyi,
Set çekelim şiddete, erişelim devlete…
Kardeşi tercih edip, nefsimize; «Kes!» dersek,
Mutluluk rüzgârına îmân ile; «Es!» dersek,
Muhabbetten Muhammed, hâsıl olsun istersek;
Mûcibince icâbet etmeliyiz davete…
Kalbi selîmler gitti, çevremiz yozla doldu,
Mekruh modeller çıktı, müstehab güller soldu,
Zevklerimiz çözüldü, fıtratımız bozuldu;
Hasretiz hoş sohbete, mahşer günü rahmete…
Zehirli sarmaşıklar, güzel yurdumu sarmış,
İyi günün dostları, ne arar ne sorarmış,
Zulmedenine hayran olan insanlar varmış;
Sahtekârlar, zalimler nasıl biner kıymete?..
Celil menzilin belli, düşünme uzun uzun!
Lezzeti aynı mıdır; unun, suyun, her tuzun?
Peşini bırakmazsak en güzel kılavuzun;
Kalbimizin ibresi dönük olur cennete,
Doyarız muhabbete, kavuşuruz nimete…