«HİKMET»İ SÖYLEDİM, OLDUM ÖZÜMDE!..

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

ŞAİR : Rıfat ARAZ rifat_araz@yahoo.com

Yâ Rab! Bu gurbette Sen’sin bana yâr;
Bir seyr u sülûka daldım, özümde!..
Kerem et, çözülsün «can» denen esrar;
Âlem-i mânâyı buldum, özümde!..

İnceldi menzilim, düştüm derine;
Âlemler dürülmüş mü’min cenine!..
Her nefes yol aldım ilm-i ledüne;
Kaç defa dirildim, öldüm özümde!..

Nefsime renk midir; od, hava, toprak?
Fıtratım; «Hak» diyen su kadar berrak!..
Bağrımı yaktıkça derin iştiyak;
Verdin «emâneti» aldım, özümde!..

Âlemde ben miyim, ahsen-i takvîm?
Yedi nefs seyrinde bir değil iklim!..
Mârifet kapında eyledim tâlim;
Kullukla sınandım, soldum özümde!..

Tevhidle yeşerdim Beytü’l-Harâm’da?
Ölmeden ölümü, tattım ihramda!..
Tevekkül ettikçe Bâbu’s-Selâm’da;
«Gül» özlü gevheri, bildim özümde!..

Aşk ile yoğurdun, ruh verdin câna;
Âşikâr eşkâlim, döndü pinhâna!..
Bir ömür cehd ile akla, iz‘âna;
«Hikmet»i söyledim, oldum özümde!..

8 Ekim 2017, Ankara