TEMMUZ AKŞAMI
ŞAİR : GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com
-Işık demetimin sene-i devriyesi-
Her ay bir anlam taşır, Temmuz düşmek demektir,
Güneş kavursa ne ki, dertle pişmek demektir.
Düşerken pişmek ise acının bedellisi,
Öptüğüm gonca gülden yansıyor tesellisi.
Temmuz akşamlarında kaç umudum kırıldı,
Yüreğim kaç yerinden parça parça yarıldı.
Korkarım takvimlerden yine Temmuz mu diye!
Kokusu bende kaldı, gülü ettim hediye.
Bir Temmuz akşamında göründü yolun sonu,
Hüznün ipek şalına büründü yolun sonu.
İçli, yanık ney emsal, inledim kaç çığlıkla,
Temmuzda durdu zaman, sarsıldım ayrılıkla.
Sevdam ince sızıyla ellerimden kaymıştı,
Kendime acımam da hayat güle kıymıştı.
Boynumu büküveren vedâ demekti Temmuz,
Öyle bir vedâ ki bu, yüreğim kesildi buz.
Şu ömür takviminin gizemli yaprakları,
Kucakladım sabırla Temmuz’da toprakları.
Tenimi yakan meltem, rûhumda dalgalandı,
Gözümden dökülen yaş, kaç hüzzamla boyandı.
Silinip yok olurken gönlümüzün sevinci,
Günbeyli’ye hâtıra kaldı nurdan bir inci.