KUYU
ŞAİR : FECRÎ (İbrahim BAZ) ibrahim.baz@hotmail.com
Vuruldu can evim, eridi gölgem.
İçim çağlayandır, gözlerimde nem.
Yûsuf’um kuyuda düşlerim tutsak,
Yıkıldı yönlerim, gönlümse çorak.
Akrepler rûhumu sokar da durur,
Gönlümün göğünde bulutlar kurur.
Nefsin ayak sesi içimde inler,
Köşe kapmacayla geçiyor günler.
Her şafak vaktinde bir kara duvar,
Yolumu kesiyor geçmiş günahlar.
İşkence âleti ukalâ akıl,
Ben cevher düşlerim, o ise çakıl.
Delilik mi yoksa kurtuluş yolu,
Alın sizin olsun dünyanın pulu.
Sizin olsun alın bu süslü şehir,
Bina kıskacında insandan nehir.
Yıldızları boğan bu sahte renkler,
Rûhumu kör eden sanal âhenkler.
Sırtımın kamburu tüm kelimeler,
Sorular cevaplar ruhsuz cümleler.
Makamlar, mekânlar, şöhretler, şanlar,
Rûhuma kelepçe bütün unvanlar.
Ey yıldızlar gelin elimden tutun!
Kurtarın yurdundan şu etten putun.
Aşkın bağına bir kapı açılsın,
Varlığım hiç olsun gökten saçılsın.
2005