KİM BİLİR KİMLER AĞLAR!..
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Gecelerin koynunda kim bilir kimler ağlar!..
Dertlerimi söylesem cümle hekimler ağlar…
Bu gönül tezgâhında acılar ilmek olmuş,
Bir hasret ki desenler, renkler, kilimler ağlar…
Aynalar şahidimiz, sararıp solmaktayız,
Beyhûde geçen ömre her gün takvimler ağlar…
Toprağım, taşım, rûhum nakkaşını arıyor,
Unuttuğum sanatlar, garip ilimler ağlar…
Ezel-ebed yolunda nefsine basıp yürü,
Çölde aşkın vurduğu Yavuz Selimler ağlar…
Göz görse, kulak duysa içimdeki ateşi,
Bir anda nasırlaşmış kalpler, zalimler ağlar…
O gülün eşiğinde âşıklar âh çekende,
Güneşini yitiren gökler, iklimler ağlar…
Gam dağlarından esen rüzgârlara tutulmuş,
Hayalleri üşüyen öksüz-yetimler ağlar…
Bir dost sînesi ara, başını koyacağın,
Bunalan insanlığa hangi âlimler ağlar?..
Ey adâlet nerdesin, kalemim kırılanda,
Boynuma geçirilen yağlı sicimler ağlar…
Bir ince sızı gibi gurbette kar yağıyor,
Gecelerin koynunda kim bilir kimler ağlar!..