YÜREK YANGINI
ŞAİR : GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com
-Hâin saldırılarda yanan yüreklere su niyetine…-
Bahar dallarında aşk sürgünleri,
Verdim de sönmedi yürek yangını…
Yarınlara müjde olan dünleri,
Serdim de sönmedi yürek yangını.
Dağlar-taşlar aştım, deryâlar geçtim,
Bin yıllık hasreti lâhzada içtim,
Sevda menziline kanatsız uçtum,
Vardım da sönmedi yürek yangını.
Niyetim er olmak kutlu sefere,
Dilekçemi verdim yâre kaç kere,
Suâlimi mısra mısra her yere,
Sordum da sönmedi yürek yangını.
Zamanın ağına kimler takıldı?
Kimlerin ardından ağıt yakıldı?
Kimler dimdik durdu, kimler yıkıldı?
Gördüm de sönmedi yürek yangını.
Yangın yeri dendi, gönül bağına,
Mavi karlar yağdı aşkın dağına,
Hasreti uzağın en uzağına,
Sürdüm de sönmedi yürek yangını.
Sonsuzluğa vurgun rûhum uslanmaz,
Deryâ tutuşurken sular ıslanmaz,
Ateş çiçek açar, gözyaşım yanmaz,
Derdim de sönmedi yürek yangını.
Bir yıldız peşinde göklere çıkıp,
Damlanın gözüyle deryâya bakıp,
Aşkın kapısından gemiler yakıp,
Girdim de sönmedi yürek yangını.
Ney sesiyle inleyerek segâhta,
Kavuşmayı arzu ettim bir «ah»ta,
Günbeyli’yle piştim ulu dergâhta,
Erdim de sönmedi yürek yangını.