AĞLAYA, GÜLE…

ŞAİR : NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com

Dünya durağında müthiş bir hızla,
Ömürler geçiyor ağlaya, güle…
Ne eksik yazılı, ne de bir fazla;
Ömürler geçiyor ağlaya, güle…

Sen de eğlenirsin sayılı vakit…
Her nefeste biter, eldeki nakit…
Bozulmaz Mevlâ’yla yaptığın akit;
Ömürler geçiyor ağlaya, güle…

Söz maksadı tartsın, dildeki yayda…
Kalpleri kırmaktan kim gördü fayda?
Nice cevher saklı, bir asil soyda…
Ömürler geçiyor ağlaya, güle…

Ömür dediğin şey oyun, eğlence…
Niceleri gitti, ecel gelince…
Dudaktaki arzum; «Allah!» son hece!
Ömürler geçiyor ağlaya, güle…

Madem bu hayatın her şeyi yalan!
Kör şeytan rûhunu etmesin talan!
Ne mutlu hakkınca, Hakk’a kul olan!
Ömürler geçiyor ağlaya, güle…

Bazen hazan vurur, bazen yaz eder…
Gönül ancak sevdiğine naz eder…
Ölüm gelir, gül tenini toz eder…
Ömürler geçiyor ağlaya, güle…

Niyazkâr’ım hiç kimseden fayda yok!
Bir an önce şu nefsini hayra sok!
Kul olana Yaradan’dan ödül çok!
Ömürler geçiyor ağlaya, güle…

16 Eylül 2015