AÄžLAYA, GÃœLE…
ŞAİR : NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Dünya durağında müthiş bir hızla,
Ömürler geçiyor aÄŸlaya, güle…
Ne eksik yazılı, ne de bir fazla;
Ömürler geçiyor aÄŸlaya, güle…
Sen de eÄŸlenirsin sayılı vakit…
Her nefeste biter, eldeki nakit…
Bozulmaz Mevlâ’yla yaptığın akit;
Ömürler geçiyor aÄŸlaya, güle…
Söz maksadı tartsın, dildeki yayda…
Kalpleri kırmaktan kim gördü fayda?
Nice cevher saklı, bir asil soyda…
Ömürler geçiyor aÄŸlaya, güle…
Ömür dediÄŸin ÅŸey oyun, eÄŸlence…
Niceleri gitti, ecel gelince…
Dudaktaki arzum; «Allah!» son hece!
Ömürler geçiyor aÄŸlaya, güle…
Madem bu hayatın her şeyi yalan!
Kör şeytan rûhunu etmesin talan!
Ne mutlu hakkınca, Hakk’a kul olan!
Ömürler geçiyor aÄŸlaya, güle…
Bazen hazan vurur, bazen yaz eder…
Gönül ancak sevdiÄŸine naz eder…
Ölüm gelir, gül tenini toz eder…
Ömürler geçiyor aÄŸlaya, güle…
Niyazkâr’ım hiç kimseden fayda yok!
Bir an önce şu nefsini hayra sok!
Kul olana Yaradan’dan ödül çok!
Ömürler geçiyor aÄŸlaya, güle…
16 Eylül 2015